حقوق صنفی مانند حقی که به وارثان صاحب دفتر می دهند و حقوق وظیفه و بازنشستگی که با رعایت شرایطی به وارثان تحت تکفل و نیازمند متوفی داده می شود را نباید در زمره ترکه آورد. این حقوق متعلق حق طلبکاران متوفی قرار نمی گیرد و در واقع حقوقی می باشند که به بازمانده گان و به مناسبت خدمات متوفی پرداخت می شود. رابطه مالکیت در این گونه حقوق هم به این صورت است که بطور مستقیم به ملکیت ورثه در می آید و وراث باید این حقوق را به طور مساوی در میان خود تقسیم کنند و قواعد ارث در تقسیم این حقوق اجرا نمی شود. اما حقوقی که به عنوان پاداش خدمت در یکبار به متوفی تعلق گرفته و بعد از فوت به وارثان پرداخت شود جزء ترکه محسوب می شود و مشمول قواعد ارث است(کاتوزیان،ناصر، شفعه وصیت ارث،ص251). پس بطور کلی نکات ذیل را باید در ارتباط با این حقوق در نظر داشت:
1- این حقوق جزء ترکه نمی باشند.
2- تقسیم این حقوق بین وراث تابع تقسیمات ارثی نیست.
3- این حقوق باید بصورت مساوی بین تمام وراث تقسیم شود.
4- این حقوق در مقابل بدهی متوفی قابل توقیف نمی باشند.
5- برای تعیین میزان ثلث و اندازه موصی به در وصیت به حصه مشاع محاسبه نمی شوند.
